Burdur’un Çeltikçi ilçesi İnançlı köyünde yaşayan, Yörük çalgılarından sipsi, ikili (ardıç yahut kamıştan yapılan çift sipsi) ile kabak kemane ustası ve icracısı 74 yaşındaki Hüseyin Köse, böbrek hastası olan ve 7 yıldır da tekerlekli sandalyeye bağımlı yaşayan hayat arkadaşına gözü üzere bakıyor.
Çobanlık yaptığı devirde 15 yaşında yöresinin meşhur çalgısı sipsiyle tanışan Köse, öteki çobanlardan gördüğü ikili ve sipsiyi çalmayı kendi kendine öğrendi.
Bir arkadaşıyla sipsi ve ikili yapmayı da öğrenen Köse, müzikte ilerleyince düğünlerde çalmaya başladı. Birebir vakitte inşaat ustalığı da yaparak geçimini sağlayan Köse, 1968’de evlendiği birinci eşini 8 yıl sonra kalp rahatsızlığından kaybetti.
Gülcihan Köse ile 1980’de ikinci evliliğini yapan Köse, 21 yıldır böbrek hastalığı tedavisi gören, 7 yıldır de kemik erimesi nedeniyle bacakları tutmayan eşine çocuk üzere bakıyor.
Eşinin tüm gereksinimlerini karşılayan, bakımını üstlenen, konutu temizleyen, yemekleri yapıp çamaşırları yıkayan Köse, vakit buldukça sipsi, ikili ve kabak kemane yapıp çalarak ruhunu dinlendiriyor.
“Bunlar kaybolacak diye üzülüyorum”
Yörük ezgileri eşliğinde yatalak eşine bakan Köse, AA muhabirine, eşi hastalanınca düğünlerde çalgıcılık yapmayı bıraktığını söyledi.
Küçüklüğünden beri müziğe meraklı ve yatkın olduğunu belirten Köse, o vakitler fakirlikten bir çalgı aleti alamadığını, birinci çaldığı sipsi ve çifteyi kendisinin yaptığını tabir etti.
Kabak kemane çalmayı da 40 yaşından sonra öğrendiğini anlatan Köse, unutulmaya yüz tutmuş ikili üzere klasik müzik aletlerinin kaybolmaması için çalgıları meskeninin odasında yapmaya devam ettiğini lisana getirdi.
Sipsi, ikili, kabak kemanenin tınısının insanın yüreğine dokunduğuna değinen Köse, şunları kaydetti:
“Kulağa bu çalgılar güzel gelir, canın sıkıldığı vakit, onu eline aldığında kafanı dağıtırsın. Bu sana zevk vermezse bunu çalmazsın aslında. Çiftenin sesi daha bir diğer çıkar. Sipsiyi yapıp çalan çok lakin çifteyi yapan ve çalan pek yok. O da bitmese yeterli olur. Kabak kemanenin sesi de beni çok tesirler. Sesine, tınısına hiç dayanamam. Akşama kadar çalsalar dinlerim. O kadar çok severim. Torunlarımın hepsine bu çalgılardan yapıp veriyorum, daha hiçbiri çalmayı öğrenmedi. Bunlar kaybolacak diye üzülüyorum.”
“Aramızdaki sevgi ebediyen kalkmaz”
Köse, eşinin çocuk üzere her şeye muhtaç olduğunu anlatarak, şöyle konuştu:
“Ağrıları olunca ayaklarına masaj yapıyorum. Özellikle geceleri çok güç oluyor. Onun yerinde ben de olabilirdim, onu da düşünmemiz lazım. Onun için eşimi bırakamam, insanlığın adabına sığmaz. Güzel günde uygun de makûs günde makus mü olacak? Aramızdaki sevgi ebediyen kalkmaz. Müzikle uğraşan beşerler biraz alçak istekli, duygusal, yapan olur, kalp kırmaz. Eşime bu kadar bağlı olmamın bir öbür sebebi de bu olsa gerek. Eşlerimiz bize emanettir, onlara ölünceye kadar bakmamız kaide. Bugüne kadar eşime hiç el kaldırmadım, kaldırmam da.”
“Biz birbirimizi daima sevdik”
72 yaşındaki Gülcihan Köse de bacaklarının tutmadığını, hafta üç sefer diyalize bağlandığını söyledi.
Eşinin kendisine 21 yıldır yardımcı olduğunu, 7 yıldır de her işini gördüğünü lisana getiren Köse, “Çoraplarımı bile giyemiyorum, eşim giydirir, abdestimi aldırır. Biz birbirimizi daima sevdik. Birbirimize karşı sevgimizi, hürmetimizi hiç yitirmedik. Sevgi hürmet olmazsa olmaz. Hastalanınca ‘Beni annemin konutuna geri götür.’ dedim. ‘Alınla girdin, akınla çıkacaksın buradan.’ dedi. ‘Kimseye vermem seni.’ dedi. 4 çocuğumuz var. Onun evvelki çocuklarını da kendi çocuklarımdan daha çok severim, onlardan ayırmam.” sözlerini kullandı.
Köse de çalgılara meraklı olduğunu, eşini dinlemekten keyif aldığını kelamlarına ekledi.
