İsias Otel’de ölen KKTC’li sportmenlerin öyküleri yükleri dağladı
İsias Otel’de hayatını kaybeden KKTC’li atlet ve cins rehberlerinin ailelerinin anlattıkları mahkeme salonunu gözyaşına boğdu
ADIYAMAN – İkinci gününde ölenlerin yakınlarının ve yaralı şahitlerin dinlendiği İsias Otel duruşmasında, KKTC’li atletler ve cins rehberlerinin ailelerin anlattığı kıssalar yürekleri dağladı.
Önceki gün sanıkları dinleyen, Adıyaman 3. Ağır Ceza Mahkemesi heyeti bu gün ise ölenlerin yakınlarını dinliyor. Sabah saat 09.00’da başlayan duruşmaya saat 15.00’da bir saat orta verildi. Duruşma boyunca ölenlerin yakınları tarafından anlatılan hayat kıssaları salonda duygusal anlar yaşanmasına neden oldu. Gözyaşlarının sel olduğu duruşma salonunun dışında kötüleşenler için sıhhat grupları hazır bekletildi. Salonda kelam alan müştekiler, otel sahibi başta olmak üzere teknik sorumluları suçlayarak, en ağır cezayı almasını istediler.
“Biz her gün 6 Şubat’a uyanıyoruz, bu kente gönlümü gömdüm”
Kendisi de enkazın altında kalan KKTC’li sportmen Aras Aktuğralı’nın babası Murat Aktuğralı, “Yeryüzünde gelmek istediğim en son kent Adıyaman’dır. Burada dün sanıkları dinledik. Bir tiyatro izledim. Tek ağızdan papağan üzere bir kıssa anlattılar. Ben bu kente ikinci sefer gelirken, sanıkların gözünün içine baka baka katil olduklarını bir cinayet mahalli oluşturduklarını haykırmak için geldim. Sarsıntı olunca o kadar şiddetli sallanıyordu ki adım atamıyordum. Bina su üzere sallanıyordu. Olduğum yere çöktüm. Karşımdaki duvara dayanma fikri başımdan geçerken çok büyük bir gürültüyle olduğum yerde odamın üzerime yıkıldığını hatırlıyorum. Bir mühlet yerde yatar vaziyette, üzerimde enkaz kesimleriyle bekledim. Sarsıntının devam ettiğini o anda da hissedebiliyordum. Telefonumun ışığını açarak derin bir nefes aldım. Yalnızca toz duman görülüyordu. Üzerimde bir grup yükler vardı. O anda hayatımın son dakikalarını orada geçireceğimi düşündüm. Birkaç adım atarak gökyüzünü gördüm. Ben üçüncü katta, yapının üstünde buldum. Ben ve yaralı olarak kurtulan hocalarımız daima çocuklara seslendik. Ben oğluma, başkaları kendi çocuklarına seslendi. Bağıra bağıra sokakları inlettik. Yalnızca birkaç polis arabası ve ambulans sesi duyurdum. Yağmur yağıyordu, inanılmaz soğuktu. Yerden gelen bir kişinin telefon ışığını tutmasıyla tabana inebilecek bir geçit bulduk ve birlikte aşağıya indik. Yıkıntının ne kadar makus olduğunu gördük. Bastığımız yerde sağlam kesim olmadığını gördük. Her yer tuzla buzdu. Titriyorduk, elektrik yoktu. Gün aydınlandığında enkazı görünce çocuklarımızın kurtulmasının çok güç olduğunu anladım. Gün sonunda KKTC’den gelen aileler ve takım arama kurtarma çalışmasına başladı. Oğlumun mavi bir bavulu vardı. Ben bavulu kendim bulmak istemediğim için enkaza yaklaşamadım. Ayağım yaralanmıştı ancak üç gün boyunca ağrısını hissetmedim. Çocuklarımızın cenazesi çıkıyordu, hepsi uyur konumda, kıpırdayamadan bulundular. Cuma gününün birinci saatlerinde oğlumu buldular. Oğlumda bir kanama yoktu. Bir yerde sıkıştıklarını anlıyorum. Biz her gün 6 Şubata uyanıyoruz gözümüzü her açtığımızda gözümüzde yaş var. Ben kalbimi bu kente gördüm. Bir tane tek oğlumu, canımı bu kente gömdüm. Aras benim umudumdu. Bu çocukların hepsi memleket umuduydu. Bu kent onların sonu oldu. Dün sanıkları dinlediğimde duyduklarıma inanamadım. Sanıklar yüzümüze baka baka palavra söylediler. Sanıkların hepsi hatalılar. Buradaki ailelerin hepsinin hayatını bitirdiler. Kentte bilime uygun yapıların ayakta olduğunu herkes görüyor. Ben çocuklarımızın fotoğrafının bulunduğu üzerimdeki bu hırkayı sanıklara göstermek istiyorum. Bizi sarsıntı öldürmedi, bizi siz öldürdünüz” dedi.
Tur rehberi Aykut Bulut’un babası Mehmet Bulut, “Sanıklarla yüz yüze gelip gözlerinin içine bakarak, soru sormak istedim. Burada kullanılan betonu konutumuzun önüne yol yapmayız. Bu kadar kalitesiz bir beton olmaz. Bu bir cinayettir. Elimize aldığımız her taş modülü parçalanarak kum oldu, birebir yüreklerimizin parçalanması gibi” halinde konuştu.
Hayatını kaybeden tıp rehberi Lider Çırık’ın kız kardeşi Hasret Aslan, “Ağabeyim rehber cinsine katılmıştı. Enkazda bir insanın yaşayabileceği her türlü duyguyu yaşadık. Umudu yaşadık, acıyı yaşadık, cehennemi yaşadık. Biz dün sanıklardan çok palavra dinledik. Enkazdan yatak çıktıkça bir korkuyorduk. Zira her yatak çıktığında biliyorduk bir cenaze çıkacağını. 72 cana mal olan bir hata aleti yapılmış. İsias Otel bir cürüm aletidir. Başkan Çırık’ın annesi de 4. evre kanser hastasıdır. Annemin yanında üzülecek diye ağlayamıyorum” sözlerini kullandı.
Depremde hayatını kaybeden KKTC’li atlet Perihan Çetiner’in babası Metin Çetiner, “Ailemin huzuru kalmadı, hayata tutunma gücümüz kalmadı. Adalet yerini bulsun. Bizim çektiğimiz açıyı diğerleri yaşamasın. Hatalılar en ağır cezayı alsın” tabirlerine yer verdi.
Anne Deniz Çetiner, “Benim çocuğum donarak, ölmedi. Mevt dokümanında karın baskısı ve iç kanamadan öldü. Yattığı üzere bulundu benim kızım. Palavralarıyla dolanlarıyla, elleriyle yaptıkları o cehennemde benim çocuğum öldü” dedi.
Ölen KKTC’li atlet Osman Çetintaş’in babası Nabi Çetintaş, “Benim oğlum zelzeleden çok korkardı. Benim oğlum soğuktan ölmedi, kum yığınlarının içinde öldü” biçiminde konuştu.
KKTC’li atlet Irmak Çevik’in Babası Yoksuli Çevik, “Ben bir inşaat ustasıyım. Otele geldiğimizde resmen kum yığınıydı. Yeni bina yapılacak bir kum yığını üzereydi. Bina sağlam değildi. Canımızdan can aldılar. Çocuklarımızı tabuta koydular, üzerine kum koydular. Mezarlarını kendileri yaptı. Biz oradan çıkartıp toprağa koydum. Evladımı canlı çıkarma umudum kalmamıştı, yalnızca vücudunu sağlam çıkarmaya çalıştık” kelamlarını kullandı.
Nehir Çevik’in annesi Safiye Çevik, “Kum yığını olan enkazın başında 5 gün boyunca bir umutla bekledim. Çıkan cesetleri gördüm lakin yeniden de umudum vardı. Zira kızıma vefatı yakıştırmamışım. Ahmet Bozkurt’a somak istiyorum. Senin otelin üzere kum yığını olan öteki yer var mıydı” dedi.
Nehir Çevik’in kız kardeşi Irmak Çevik ise, “Ben bu güne kadar hiç tabut görmedim. Hayatımda birinci kere 12 yayındaki kardeşimin tabutunu gördüm. Üzerine toprak attılar. Benim kardeşim karanlıktan korkardı. Onun mezarının üzerine ışık götürdüm. Kardeşim karanlıktan korktuğu için benim yanımda yatardı. Benim kardeşim bundan sonra gökyüzünü görmeyecek. Ona sebep alanlarda görmesin” sözlerini kullandı.
Eşi Mülkiye Dağlı ve kızları Nazife ve Abide Dağlı’yı İsias Otel’de kaybeden Ozan Dağlı, “Biz her gün boğuluyoruz. Ben hala yatağa yatmıyorum. Ben hala masada arkadaşlarla oturup yemek yemiyorum. Ben idam talep ediyorum. Zira ondan daha az cezayı hak etmiyorlar. Adaleti sağlamazsak onlardan farkımız olmaz” sözlerine yer verdi.
Tahsin Cem Efe’nin babası Erkan Efe, “Tek oğlum, tek evladımız gitti, bizde öldük. Çocuğumuz öldü, eşimle bende birlikte öldük. Her gün mezarlığa gidiyoruz. Belediyeden ricada bulunduk benim ve eşim için çocuğumuz yanına birer mezar açtırdık. Biz bu saatten sonra nefes alıyoruz lakin boşuna alıyoruz. Eşimle birlikte öldük. Soy ismimiz bitti. Kim hatalıysa hepsinin cezasını çekmesini istiyorum” dedi.
Tahsin Cem Efe’nin annesi Hilal Efe, “İlk ve son evladımızı kaybettik. Benim annelik vasfıma kadar aldıkları için bunun bir bedeli var mıdır? Benim annelik vasfımın bir bedeli yok. Bu bedeli ödeyecek bir durumda yok” dedi.
KKTC’li atlet Aykan Ekiz’in babası Murat Ekiz, “Oğlumu 3 Şubat sabahı güle oynaya gönderdim. 6 Şubat sabahı dünyam başıma yıkıldı. Kıbrıs’tan Adıyaman’a oğlumu alıp geleceğim diye geldim. Meskendeki oğluma ağabeyini alıp getireceğimi söyledim ve benim çocuğum kum yığını içinde boğulmuştu. Her yeri kum içerisindeydi” halinde konuştu.
KKTC’li atlet Hayal Gençalioğlu’nun annesi Sibel Kumsal, “3 Şubat günü kızımı gönderdim. Hamileydim düşük tehlikem olduğu için kızımla Adıyaman’a gelemedim. Güle oynaya kızımı otobüse bindirdim. 6 Şubat sarsıntısında ne olduğuyla ilgili gebe olduğum için kimse bir şey söylemiyordu. Bir şey yiyemiyordum, içemiyordum. Karnımdaki bebeğim kilo kaybetti. Benim senelerce gözümden sakınarak büyüttüğüm kızımın yanına gelemedim. Ben karnımdaki çocuğum ile enkaz altındaki çocuğumun ortasında kaldım” diye konuştu.
