İsviçre Federal Teknoloji Enstitüsü’nde (EPFL) misyon yapan bilim insanlarının da dikkatini çeken bu durum, araştırmacılara bir çeşit jeotermal ısı yakalama sistemi geliştirme fikri vermiş. Ortaya çıkan fikri hayata geçirmek ismine şiddetli bir hesaplama işine giren Enstitü’nün Taban Mekaniği Laboratuvarı çalışanları ise gayretleri karşılığı bir model oluşturabilmiş. Ortaya çıkarılan model sayesinde araştırmacılar istenilen tünel ortamında konveksiyon (taşınım) yolu ile ısı transferi katsayısını hesaplayabiliyor.
Laboratuvarda vazife yapan araştırmacıların buldukları formül sayesinde, tünellerde ortaya çıkan enerjiyi denetim altına alacak sistemler geliştirilebileceği ve yüzeye pompalanacak bu güçle civardaki konutların ısıtma ya da soğutma muhtaçlıklarının karşılanabileceği tabir edilmiş.
Maliyeti epeyce düşük ve uzun ömürlü
Fikrin gerisindeki takıma nazaran epey maliyet faal olan bu sistem, dev bir buzdolabı prensibiyle işliyor. Tünel duvarlarına yerleştirilecek plastik boruların içine ısı transfer sıvısı ya da bildiğimiz musluk suyu ile dolduruluyor. Borulara soğuk olarak pompalanan sıvı, tüneller içindeki sıcak hava sayesinde ısınarak yüzeye sıcak olarak çıkıyor. Yaz aylarında ise sistemin zıt biçimde işletilerek konutlardaki sıcak havayı emebileceği ve havanın toprağa aktarılabileceği belirtiliyor. Araştırmacılar, toprağın kendi ısısını doğal yollarla ayarlayacağını da ayrıyeten vurgulamışlar.
Sisteme yaklaşık 100 yıl ömür biçen araştırma grubu, en hassas kesimlerin ise ısı pompaları olduğunu belirtiyor. Bu yüzden ısı pompaları için önerilen servis ömrünün 25 yıl olması öngörülüyor.
İsviçre’nin Lozan kentinde bir deneme yapan takım, öngörülen alanın %50 ila 60’lık kısmına yerleştirdikleri ısı yakalama sisteminin 80 metrekarelik 1,500 konutu ısıtabileceğini tespit etmiş. Araştırma takımında misyon alan Margaux Peltier yaptığı açıklamada, “Bu prosedürle ısıtılan haneler sayesinde, kentin karbondioksit emisyon oranı yılda iki milyon ton azalabilir.” tabirlerini kullanmış.
