O artık çok gerilimli dokunmayın imtihanı var!
Stressiz olmuyor lakin fazla gerilim de istikrarları bozuyor
Neden daima yumurta kapıya gelince harekete geçme alışkanlığımız var ki güya.. Son anlar olmasaydı hiçbir işimi bitiremezdim diyordu bir arkadaşım. Bir an evvel liseyi bitirip üniversiteli olma hayaline çok az bir vakit kaldı. Lakin küçük bir sorun çıkabilir! Ya imtihanda kendimi gösteremez istediğim başarıyı elde edemezsem. Bunu düşünürken bir yandan harcadığınız emeğin karşılığını görememe… bir yandan yakınlarınızın yüz tabiri.. bir yandan bir sürü arkadaşınız bir üniversiteye devam ederken sizin bir yıl daha meçhullüğü yaşamanız.. üff bunlar çok ürkütücü ve siz bu durumu düşünmek bile istemiyorsunuz.
Her ne kadar sonuçlarından kaçamasanız bile kaçındığınız sonun başına gelmesini önleyebilirsiniz.
Diyojen takdiği
Ünlü yunanlı filozof diyojen bir fıçıda yaşar ve kaybedecek hiçbir şeyi yoktur. Sokaktaki vatandaşla en asil soylu hükümdarın onun gözünde fark yaratacak bir tesiri yoktur.. Bir gün hükümdarın biri yanından geçerken durur ve onunla konuşmak ister.. seni onurlandıracağım bir ihsan ister misin diye sorar? Diyoje kendinden emin “Gölge etme öteki ihsan istemem”. Bu günlerde aileler fırıl fırıl çocukların peşinde dolanıyor.. ve onlara “senin için daha ne yapabilirim” diye aslında bir tıp farkında olmadan baskı yapıyor.. Şayet bu mühlet içinde onları kendinizden uzak fiyat ve onların elektriğine kendinizi kaptırmazsanız. Odağınızı yapmak istediklerinize daha kolay kilitlersiniz.. Bazen bu durumlarda yarı buhran takılmak..kendini odaya hapsetmek..göze daha az görünmek ve görünmek durumunda kaldığı ortamlardan süratle sıvışmak uygun bir takdik olsa gerek..
Kaygının kaynağını kesmek
Kaygı bir tıp his ve o duyguyu besleyen hormanlar var.. Bunları harekete geçiren ise imtihanın yaklaşması ya da gireceğiniz imtihanın sonuçları değil..! Bu sonuçları düşünerek en olumsuzuna odaklanmanız.. bunu o kadar sık ve nizamlı yaptıktan sonra bu türlü olacağını varsayan fikirlerinizden kendinizi alıkoyamamanız.. ve düşündükçe kendinizi makus hissetmeniz..ve mevcut potansiyelinizi kullanamayacak sorunlar yaşamaya başlamanızdandır… Korkunun kaynağı kanılar.. Kanılarla beslenir. Günde ortalama 60 bin fikir geçermiş aklımızdan ve bunların büyük bir kısmı negatif kanılar olduğu söylenir.. Çok sefer kişi bunun farkında değildir..hatta kendisine sorsanız hiç de olumsuz düşünmüyordur.. fakat içten içe yaşadığı “acaba”lar.. onu yiyip bitirir.. bazen iştahı, uykusu bazen çalışma nizamı bazen bildiklerini unutması ve nihayetinde emeklerinin karşılığı olmayan istenmeyen sonuçları doğurur.. Fikirlerin düzgünü berbatı olmaz lakin fikirlerin kalitelisi kalitesizi olabilir.. dert üreten kalitesiz kanılar bir müddet sonra öğrenme performansınızı olumsuz etkileyecek seviyeye gelir.. Bu durumdan sonra ne kadar çalıştığınızın bir değeri yoktur. Bu çalışmalarınızın gerçekci bedelini ne kadar yansıtacaksınız bu kıymetlidir.
Yeterince hazır değilseniz
Kaygılanmakta haklısınız zira kaygılanmanızı gerektirecek haklı nedenleriniz var. Yeniden de alacağınız yok. Yani kaygılanarak puanınızı yükseltebilecek durumda değilsiniz. Zamanlamasından ötürü treni bu sefer kaçırmış olabilirsiniz.
Bilgi seviyeniz güzel lakin becerilerinizden kuşku ediyorsanız;
Performans o denli bir şey ki bilmek yetmiyor bilgilerinizi gösterebilecek duygusal ve zihinsel hazırlığınızı da tamamlamış olmanız gerekiyor.. Bir atletin teknik marifetlere hakim maçta bu marifetleri kullanacak duygusal bir zafiyet gösterirse maharet seviyesinde hak etmediği sonuçlara katlanmak durumunda kalacaktır.. Halbuki öğrenciler kendilerini o kadar çok yapacakları ya da yapmayacakları şeylere odaklıyorlar ki kendilerini almış oldukları duygusal ve zihinsel yaradan sızan hayat güçleri günden güne tüketip daha gerilimli hale getiriyor… Sonra nerede yanılgı yaptım diye kendilerine haksızlık yapacak yanlış yerlerde tahlil arıyorlar..
Bunlara Vaktim yok!
Günde kaç km tempolu yürüyüş yapıyorsunuz? Şu anda hangi kitabı okuyorsunuz ve bitince hangisine başlayacaksınız. Bulmaca çözüyor musunuz? Kendinizle her gün yarım saat bir odada sessiz ve zihniniz rolantiye alacak mod ta çalıştırıyor musunuz (Bir tıp meditasyon) müzik dinleyip dans ediyor musunuz. Sabahları yarım saat erken kalkıp günü planlıyor ve gün sonunda yaptıklarınızı kıymetlendirecek 15 dakika kendinizle “değerlendirme toplantısı yapıyor musunuz? İmtihanda istediğiniz puanı aldığınızda kazandığınız okulda okuyup bitirdiğinizde neleri başaracağınızı her gün hayal gücünüzü de zenginleştirerek kurguluyor bunu canlandırıyor musunuz? Kendisini zevkle dinlediğiniz bir büyüğünüzle fırsat buldukça kendinizi sıkıştırmadan rahat rahat dinliyor musunuz? Öykü yahut roman okuyor ve kendinizi motive edecek araçlardan yararlanıyor musunuz? Bir günlük tutup mevcut rotanısı bir seyir defteri mantığı içinde kayda geçiriyor ve kendinizi denetliyor musunuz? Yatmadan evvel yorgunluktan sızıyor musunuz yoksa muhakkak bir dinlenme moduna sokup rahat bir uyku mu çekiyor sunuz?
Birçoğu bu ve buna gibisi sorularımda vaktinin olmadığını söylüyor! Evet yata yata ders çalışın demiyorum lakin elinizden geleni arkanıza koymamanız işin gerekini gerektiği üzere yapmanızı engelleyecek ve üstteki şeylerden kimilerine gereksinim duyuyor ancak bunu kendinizden yoksun ediyorsanız. Bu korkunuzu azaltacak ilacı almaya vaktim yok üzere bir mazeretle sonuçlarına katlanmak durumunda kalabilirsiniz!
Nasihatler İşe Yaramaz!
Bu günlerde sık sık duyacağınız “heyecanlanma”, “Kendine güven”, “Sınav kişiliğini ölçmüyor bilginizi ölçüyor”, “Bu imtihan her şey değil kazanamazsan da biz seni seviyoruz” sözlerini büyükler sıkça yineliyor olabilirler.. Pekala sizi rahatlatıyor mu?
Duymak hoşunuza gidebilir lakin sizi rahlatmayacaktır. Pekala sizin hakikaten rahatlamaya mı gereksiniminiz var? Kimilerinin tam aksine korkusunu heyecanlandırıp kendisini sıkıştırmaya muhtaçlığı var ancak kimilerinin hakikaten kendini rahatlatmaya muhtaçlığı var. Merak ettiğim şu kendinizi nasıl gerdiğinizi biliyoruz. Pekala rahatlatmak için ne yapıyorsunuz? Bu durumda tek bir tahlil olmadığı üzere önerilen tahlillerde öğrencinin nezdinde “biz bunları biliyoruz” formunda reaksiyon veriliyor. O vakit soruyorum “ne olsaydı kendinizi daha rahat hissederdiniz ve bu imtihanda sınanmaktan ötürü yaşayacağınız korkuyu yaşamazdınız” Diye. Verilen karşılıklarda kişinin yapmadığı ve yapması gereken durumlar ortaya çıkıyor. İşte bunları ertelemeden ve olağan rutin hayatınızın içine alarak yapın. Bunları yapmayarak korkuya daha fazla taban hazırlamış ve virüs üzere gitgide baş edilemeyecek pozisyona gelişmesine neden olabilirsiniz diyorum.
Eğlenceli olmayan işleri daha eğlenceli hale getirmenin bir yolu olmalı?
Neden daima büyüklerden bekliyorsunuz. Büyükler hayatı çok ciddiye alıyor ve sizi de kendilerine benzetiyorlar. Güya hiç öğrenci olmamışlarda.. ya da sizin tahsil hayatınız harika olsun diye acımasız bir gardiyan üzere çalılıyorlar..!
Yapmanız gereken şey hem yapmak zorunda olduğunuz bir şeyse çoklukla eğlenceli görülmez.. pekala daha eğlenceli olması için bu zorunlulukları nasıl yapardınız diye bir soru sorsam alacağım cevabı merak ediyorum? Komik ya da saçma bulmadan bunları söyleyin.. biliyorum evvelce tuhaf geliyor lakin evvel belirleyin..ve bunları yazın..
Şimdi eğlenceli tarafına geldik..! Niçin yapmıyoruz?
Acı çekmeyeceğim diye eziyet çekmeniz gerekmez!
Güzel şeyler bazen güç oluyor. Bazen kahır çekmeniz ve rahatınızdan fedakarlık yapmanız gerekiyor. Açlık olmasaydı yenilen yemeklerin birçok zevkli olmayabilirdi.. Mesela doğum bir anne için çok acı verecek bir tecrübe ve bu acıya katlanırken onu motive eden bebek hayatının en hoş şeyi olduğunu düşünebiliyor.. O kadar çok acı çektiği halde bebeği kucağına aldıktan sonra doğum sancısından bahseden bir anne hiç tanımadım..? Doğumunuza az kaldı .. Gülümseyin..
Aynanın karşısında … “az kaldı” deyip tıpkı anda gülümseyebilirseniz.. stresinizle dost olabilirsiniz… Yoksa düşmanınız olmasını mı istersiniz..?
O vakit ne duruyorsunuz.. GÜLÜMSEYİN..
ADİL MAVİŞ
