Bazen ömrümüzün birçok noktasında gereğinden fazla performans odaklı olduğumuzu düşünmeden edemiyorum. Daima “en” lerin peşinde olduğumuzu düşünüyorum, hatta sekste bile.
2005 yılında Hürriyet gazetesinin yaptığı bir araştırmada cinsel ilgi sıklıkları ve insanların bunlara dair fikirleri araştırılmış. Araştırma sonucunda toplumun %32.2’si sevişme sıklığını öteki birçok beşere nazaran daha az olduğunu belirtmiş.
Google’a “seks ve sevişme teknikleri yazdığınızda yaklaşık 47.500 sonuç buluyor. Tekrar Google’a “iyi sevişiyor musunuz” diye yazdığımda yaklaşık 42.700 sonuç buluyor. Düşünmeden edemiyorum bu türlü bir arayış var ki bu makaleler yazılıyor ve okunuyor.
Rollo May, seks sıklığı ve sevişme teknikleri üzerine yapılan bu vurguyu Aşk ve İrade isimli kitabında bakın nasıl yorumluyor:
“Bir toplumda şahısların peşinde koştuğu nasıl-yapılır içerikli kitapların yahut piyasadaki o bahisteki yayınların sayısıyla, kelam konusu bireylerin cinsel tutkuları ya da cinselliğe iştirakten aldığı zevk ortasında aykırı orantı olduğunu sık sık düşünürüm. Elbette ki bu tip yayınlardaki tekniklerin, golf oynama olsun, oyunculuk olsun, sevişme olsun, yanlış bir tarafı yoktur. Ama seks tekniğini gereğinden fazla vurgulamak, sevişmeyi mekanikleştiren bir tutuma yol açar ve beraberinde yabancılaşmayı, yalnızlık hissini ve benlik yitimini getirir. Çiftler Kinsey’in saptadığı ve standartlaştırdığı formda, sevişmelerinde çetele tutmaya ve vakit çizelgelerine çok fazla kıymet veriyorlar. Orada belirtilen sıklığın gerisinde kaldıklarında kaygılanıp, kendilerini isteseler de istemeseler de yatağa girmeye zorluyorlar. Meslektaşım Dr. John Schimel “hastalarım…. cinsel sıklık tablosunun gerisinde kalmayı aşkın kaybolması biçiminde yaşadılar” diye gözlemliyor. Erkek bu sıklık tablosunun gerisinde kalırsa, güya erkeksi pozisyonunu kaybediyormuş hissine kapılıyor, bayan ise, erkeğin kendisine kur bile yapmadığı bir periyot yaşayınca, kadınsı cazipliğini kaybettiğini düşünüyor… İncelikli muhasebe ve listeleri- “Bu hafta ne kadar sıklıkla seviştik?”, “Bana bütün akşam kâfi ilgiyi gösterdi mi?”, “Ön sevişme yeteri kadar uzun muydu?”- kişiyi, bu en içten gelen davranışın kendiliğindenliğinin nasıl sürebileceği konusunda kuşkuya düşürür.
Zihnin tekniklerle bu derece meşgul olduğu ortamda, sevişme hakkında sorulacak tipik sorunun, “Sevişmede tutku, mana yahut zevk var mıydı?” yerine “Performansım ne kadar uygundu?” olmasına şaşırmamak gerekir. Örneğin, Cyril Connolly’nin “orgazm zulmü” dediği şeye ve bir diğer yabancılaşma biçimi olan, tıpkı anda orgazma ulaşma derdine bakalım. İtiraf etmeliyim ki, beşerler “vahiy üzere orgazm”dan kelam ettiklerinde “Niçin bu kadar uğraşmak zorunda olsunlar?” diye merak ediyorum. Bu şatafatlı efektlere ilgi duymakla, hangi kendine güvensizlik çukurunu, hangi iç yalnızlık boşluğunu doldurmaya çalışıyorlar?
Ne kadar seks, o kadar yeterli tavrındaki seksologlar bile, orgazma ulaşmaya tedirgince yapılan çok vurgunun ve eşi “tatmin etmeye “ yapıştırılan ehemmiyetin karşısındadırlar. Erkek bayana kesinlikle “gelip gelmediğini”, “iyi olup olmadığını” sorar yahut üstü kapanmayacak bir tecrübesi tanımlamak için üstü kapalı bir sözcük kullanır. Biz erkekler…diğer bayanlar tarafından, o anda bayanın kendisine sorulmasını istediği son sorunun bu olduğuna dair uyarılıyoruz. Dahası, kafayı tekniğe takma, bayanın fizikî ve duygusal olarak en çok istediği şeyi, yani erkeğin tepe anında içinden gelen coşkunluğunu, onun elinden alır. Bu coşkunluk bayana kendisinin ve tecrübenin elinden gelen heyecanı ve esrikliği verir. Roller ve muvaffakiyet konusundaki bütün saçmalıkları başımızdan attığımızda, ilgideki yakınlığın şaşırtan bir biçimde ne kadar değerli olduğu gerçeği kalır geriye- buluşma, yakınlaşmanın nereye gideceğini bilmemenin verdiği heyecan, kendinden emin olma ve kendini verme, alakayı unutulmaz kılar. “
Üstte da belirttiğim ve May’ in de bahsettiği üzere daima kendimizden bir şey bekliyoruz, hatta yatakta bile. Yalnızca dokunmayı…hissetmeyi içeren bu türlü bir yakınlaşmada bile kendimizi hissetmenin kollarına bırakmaktansa skalaları tutturup tutturamadığımız peşinde koşmak seksin özüne muhalif üzere geliyor bana. May’in de belirttiği üzere roller ve muvaffakiyet konusundaki bütün bu saçmalıkları bir kenara bıraktığımızda ancak… lakin anda kalabildiğimizde, duygusal yakınlığın o andaki belirsizliğinin keyfini çıkarabilir… lakin o vakit nitekim seksin içindeki sevgiyi hissedebiliriz üzere geliyor.
Yatakta neden mutsuzuz?
