ÇOCUKLARDA OKUL KORKUSU

Çeşitli sebeplerden ötürü çocuklar vakit zaman okula gitmek istemeyebilirler. Okul korkusu yahut okul reddi çocuğun ağır bir kaygı ile okula gitmek istememesi yahut tüm gün okulda kalmakta zorlanmasıdır. Okul günlerinde ortaya çıkan fizikî yakınmalar, ağlama ve öfke patlamaları vb. davranışlar okul dehşetinin belirtileri olarak sıralanabilir. Çocuklar sıklıkla okula gitmemek için karın ağrısı, mide bulantısı, baş dönmesi, baş ağrısı üzere durumlardan şikâyet edebilirler. Çocuğun konutta kalmasına müsaade verildiğinde bu belirtiler ortadan kalkabilmektedir. Okul korkusu yaşayan çocuklar okulda korku yaratabilecek durumları zihinlerinde büyüttükleri ve bu durumlarla baş edebilmekle ilgili kendi maharetlerini küçümsedikleri için okula gitmeyi reddederler.
Okul dehşetinin nedenleri:
1.Anne-babadan ayrılmakta zorlanma, ayrılık telaşı. Çoğunlukla meskende, ailesiyle vakit geçiren, ebeveynlerinden ayrılmayı daha evvel deneyimlememiş olan çocuklar dışarıdaki dünyayı tehlikeli algılayabilir ve bu sebeple okula gitmekten korkabilirler.
2.Anne-baba tarafından terk edilme korkusu,
3.Aşırı hami ebeveynler tarafından yetiştirilme. Bu çocuklar ebeveynleri tarafından korunmaya alışmış oldukları için kendilerini bu mevzuda yetersiz hissedebilirler. Ebeveynleri yanlarında yokken kendilerini savunmasız hissettikleri için okuldan korkabilirler. 
4.Ebeveynlerin çocuktan ayrılmakla ilgili korkuları, 
5.Sosyal marifet eksikliği, çocuğun toplumsal ortamlarda nasıl davranacağını bilememesi ve bununla ilgili tasa duyması,
6.Başarısız olma korkusu. Bilhassa Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu, Özel Öğrenme Zahmeti,  konuşma bozukluğu ve zihinsel geriliği olan çocuklarda, çocuk belirli bir alanda yetersizlik yaşadığı ve yaşıtlarına kıyasla güç öğrendiği için okula gitmek istemeyebilir.
7.Evdeki sonların belgisiz, muğlak olması, 
8.Okul kurallarına ahenk sağlamakta zorlanma, 
9.Öğretmenin sert tavrı, okulda öğretmen tarafından fizikî ya da kelamlı şiddete maruz kalma, çocuğa kapasitesini aşan vazifeler, ödevler verilmesi,
10.Arkadaşlık bağlarındaki meseleler, arkadaşları tarafından alay edilme, akran zorbalığına maruz kalma,
11.Çocuğun hayatında kıymetli değişimler olması; okul ya da sınıf değişikliği, taşınma, kardeşinin dünyaya gelmesi, sevdiği birinin kaybı, kazalar, hastalıklar vb.
12.Evde kalan kardeşini kıskanma, 
13.Aile içi çatışmalar, bağlantı sıkıntıları, boşanma, aile üyelerinden birinin hastalığı ya da kaybı.
Okul korkusu olan çocuk bu durumları tehdit olarak algılar ve denetim edemediği bir tasa yaşar. Okul korkusu çeşitli sebeplerle ortaya çıkabildiği için öncelikle çocuğun okula gitmek istememesinin sebebi belirlenmeli ve ona nazaran bir tahlil yolu izlenmelidir. 
Okul korkusu yaşayan çocuğa yardımcı olmak için:
1.Öncelikle anne babalar çocuklarının fizikî yakınmalarının organik bir sebebi olup olmadığından emin olmalıdır.
2.Çocuğu okulda sahiden rahatsız edebilecek bir durumun olup olmadığı araştırılmalıdır. Akran zorbalığına maruz kalan çocuklar daha evvel okulla ilgili korku yaşamamış olsalar da okula gitmek istemeyebilirler. Çocukla kabul edici bir tavırla konuşularak ve okulla işbirliği kurularak bu türlü bir durumun varlığı sorgulanmalıdır.
3.Çocuğun okul dışında da ebeveynlerinden ayrılmayı deneyimlemesi sağlanmalıdır. Çocuğun ebeveynlerinden bağımsız olarak, kendi başına yapabildiği davranışları övülmeli, çocuk bu davranışlara teşvik edilmeli.
4.Kararlı ve sakin bir biçimde çocuğun okula her gün kısa bir müddet de olsa gitmesi sağlanmalı ve çocuğun okulda geçirdiği mühlet yavaş yavaş arttırılarak okulda kendisini inançta hissetmesine yardımcı olunmalıdır. Çocuğun okuldaki rehber öğretmeni ve sınıf öğretmeni ile işbirliği içinde olunmalıdır.
5.Çocuğun okul korkusunu kendi denetimi dışında yaşadığı unutulmamalıdır. Bu sebeple ebeveynler çocuğu eleştirmemeli, okulla ilgili çok baskı yapmamalı, çocuğu cezalandırmamalı ve tehdit etmemelidir. Okula neden gitmesi gerektiği çocuğa sakin bir formda anlatılmalıdır.
6.Çocukla okul korkusu hakkında onu yargılamadan konuşulmalı. Ebeveynler çocuğa “Bundan korkulur mu?” diyerek çocuğun korkusunu küçümsememeli. “Okula gitmekten nitekim korktuğunu anlıyorum” vb. sözlerle çocuğun hislerini anladığını ve kabul ettiğini çocuğa göstermelidir.
7.Eğer anne baba da çocuğun okula gitmesi ile ilgili kaygılıysa, çocuk da bu türlü hissedecektir. Bu sebeple ebeveynler kendi dertleri ile ilgili özeleştiride bulunmalı ve bunların tahlili için gerektiğinde bir uzmandan dayanak almalıdır.